તને જોઈને આ જે હાય કહું છું

તને જોઈને આ જે હાય કહું છું
એ ઈંગ્લિશ સાથે હિંદીમાંય કહું છું

બહુ સિરિયસલી ના લેતી મને કે
ઘણી વાતો હું બસ કહેવાય કહું છું

મને સમજાવતાં ના ફાવ્યું તેથી
તને ક્યારેય નહિ સમજાય કહું છું

વધારે પૂછ નહિ વિશ્વાસ કર દોસ્ત
તને મારાથી જે કહેવાય કહું છું

રમૂજના ચકચકિત રૅપરમાં વીંટી
હૃદયમાં ઊઠતાં સણકાય કહું છું

– હેમંત પુણેકર

दोन झाडातल्या मुक्या गोष्टी – મૌન વૃક્ષોમાં ચાલતી વાતો – ગણેશ નાગવડેની મરાઠી ગઝલનો ગુજરાતી અનુવાદ

गणेश नागवडे यांच्या एका गझलेचा हा गुजराती अनुवाद. गणेशजी, अशी छान आणि “अनुवादक्षम” गझल लिहिल्या बद्दल धन्यवाद! शुभेच्छा!

ગણેશ નાગવડે યુવાન મરાઠી ગઝલકાર છે. એમનો એક ગઝલસંગ્રહ “મનાચ્યા બેચૈન ફાંદીવર…” (મનની બેચેન ડાળીપર…) ૨૦૧૭માં પ્રગટ થયો છે. એમની એક ગઝલનો આ ગુજરાતી અનુવાદ આપ સૌ સાથે વહેંચું છું. આશા છે આપને ગમશે!

दोन झाडातल्या मुक्या गोष्टी          मौन वृक्षोमां चालती वातो              મૌન વૃક્ષોમાં ચાલતી વાતો
या तशा आपल्यातल्या गोष्टी छे      बस एवी ज आपणी वातो               છે બસ એવી જ આપણી વાતો

तू जशा ऐकल्या तशा होत्या         जेवी ते सांभळी’ती एवी हती           જેવી તે સાંભળી’તી એવી હતી
फार नव्हत्याच वेगळ्या गोष्टी        बहु नहोती ज वेगळी वातो             બહુ નહોતી જ વેગળી વાતો

मी जिथे हात सोडला होता           में ज्यां छोडी दीधो’तो एनो हाथ        મેં જ્યાં છોડી દીધો’તો એનો હાથ
त्याच वळणावरी उभ्या गोष्टी         ए वळांके ज छे ऊभी वातो              એ વળાંકે જ છે ઊભી વાતો

ह्याच शहरात पाहिल्या होत्या        आ नगर ए ज ज्यां में जोई’ती           આ નગર એ જ જ્યાં મેં જોઈ’તી
उंच वस्तीतल्या खुज्या गोष्टी          ऊंची वस्तीनी वामणी वातो             ઊંચી વસ્તીની વામણી વાતો

होत कातर पुन्हा दिवस ढळला     थईने संध्या फरी ढळ्यो ज्यां दिवस   થઈને સંધ્યા ફરી ઢળ્યો જ્યાં દિવસ
सावली होत लांबल्या गोष्टी            छांयडा थईने विस्तरी वातो              છાંયડા થઈને વિસ્તરી વાતો

फक्त आभास भोवती होते           फक्त आभास चारे बाजु हता            ફક્ત આભાસ ચારે બાજુ હતા
का तरी वाटल्या ख-या गोष्टी        ते छतां साची लागी’ती वातो              તે છતાં સાચી લાગી’તી વાતો

आज चघळायला विषय नाही      ना विषय कोई आजे जे चगळाय       ના વિષય કોઈ આજે જે ચગળાય
चल उगाळत बसू जुन्या गोष्टी      चाल वागोळीए जूनी वातो                 ચાલ વાગોળીએ જૂની વાતો

नेमका व्हायचा उशिर तेव्हा       ए ज वखते थतुं मने मोडुं                  એ જ વખતે થતું મને મોડું
हट्ट जेव्हा धरायच्या गोष्टी          ज्यारे जीद लईने बेसती वातो              જ્યારે જીદ લઈને બેસતી વાતો

– गणेश नागवडे                     – गुजराती अनुवाद हेमंत पुणेकर     – ગુજરાતી અનુવાદ હેમંત પુણેકર

जगणे खेळत राहूया – दाव जीवनना खेलता रहीए

गझल या विषयात जी थोडी फार गती आहे त्या मुळे अनेक उत्तम गझलकारांची भेट झाली. त्या पैकीचं एक महत्वाचं नाव म्हणजे Chittaranjan Bhat. उत्तम गझल लिहितात. असंच लिहित रहा. आम्हाला आनंद देत रहा आणि मराठी गझलेला समृद्ध करत रहा. वाढदिवसाच्या (belated) अनेक हार्दिक शुभेच्छा. तुम्हाला तुमच्याच एका सुंदर गझलेच्या काही शेरांचा गुजराती अनुवाद अर्पण!

कैफी आज़मी, जावेद अख़्तर, साहिर लुधयानवी आणि गुलज़ार यांच्या उर्दू कवितांचा वृत्तबद्ध गुजराती अनुवाद करणारे माझे मार्गदर्शक Dr. Raeesh Maniar यांचा १९ ऑगस्ट रोजी वाढदिवस होता. मी त्यांना विचारलं की तुम्हाला गुरूदक्षिणा म्हणून काय पाहिजे आणि त्यांनी सांगितलं की मराठी गझलांचा गुजराती अनुवाद कर. हा अनुवाद त्यांनाही अर्पण! રઈશભાઈ, ચિત્તરંજન ભટની આ ગઝલનો અનુવાદ આપને અર્પણ!

जगणे खेळत राहूया________ दाव जीवनना खेलता रहीए
उधळत मांडत राहूया_______मांडता ने बगाडता रहीए

सरकत जाते वाळू पण______भले रेती सरकती जाय छे आ
रेघा ओढत राहूया__________आपणे लीटा पाडता रहीए

मुद्दा टाळत राहूया_________मुद्दो ए रीते टाळता रहीए
मुद्दे बदलत राहूया_________ मुद्दा बीजा ज काढता रहीए

ऐकूही यायला नको_________कंई ज संभळाय नहि कोईने पण
सर्व बोंबलत राहूया_________आपणे सौ बराडता रहीए

पुरते गदळायला हवे________पुरतुं डहोळावुं जोईए ए हवे
पाणी ढवळत राहूया________चाल पाणी वलोवता रहीए

कधीतरी होईल खरे________शक्य छे ए कदी थशे साचुं
खोटे बोलत राहूया_________आपणे खोटुं बोलता रहीए

खोटे बोलू द्या त्यांना________एमने खोटुं बोलवा दो ने!
खरेच बोलत राहूया________आपणे साचुं बोलता रहीए

– चित्तरंजन भट__________ – गुजराती अनुवाद – हेमंत पुणेकर

આંસુ બની જો આંખથી …

આંસુ બની જો આંખથી કિસ્સો પડી જશે*
જગથી છુપાવ્યો હાલ જે ખુલ્લો પડી જશે

એ બીકે અટકી જાય છે એક વાત હોઠ પર
કે ફૂલ શો ખીલેલો એ ચહેરો પડી જશે

ચકચાર થાય એટલું અફવાનું જોર બસ!
સચ્ચાઈ સામે આવશે સોપો પડી જશે

મારી જુઓ ટકોરા કોઈનાય ઈમાન પર
બોદો નીકળશે ક્યાંક તો ગોબો પડી જશે

એકદમ ન હાથ નાખ સળગતા સવાલમાં
થોડો સમય જવા દે એ ઠંડો પડી જશે

આખા જીવનને માપતાં આ શ્વાસનો પનો
એક પળનું મોત માપવા ટૂંકો પડી જશે

હેમંત નટ કે પાત્ર તું જલદીથી નક્કી કર
કે કોઈપણ પળે અહીં પડદો પડી જશે

– હેમંત પુણેકર

* ગઝલની પહેલી પંક્તિ સુરતના કવિ મિત્ર પ્રમોદ આહિરેની છે.

છંદોવિધાનઃ- ગા ગાલગાલ ગાલલગા ગાલગાલ ગા

જોઈ લીધી ખુશી, વ્યથા વેઠી

જોઈ લીધી ખુશી, વ્યથા વેઠી
તોય ક્યાં જિંદગીની ગડ બેઠી

ભોંય ભેગો ભલે થયો છું હું
હજી હિમ્મત નથી પડી હેઠી

સૌનાં જીવનનાં પ્રશ્નપત્ર અલગ
એમાં ચાલે નહીં નકલ બેઠી

મન છલોછલ છે એની યાદોથી
એમાં ગમગીની કઈ રીતે પેઠી?

હું જ્યાં બે પાંદડે થયો ન થયો
ઋતુ બદલાઈ પાનખર બેઠી

– હેમંત પુણેકર

ઉર્મિલાનો મોકળો સંસાર દેખાયઃ- સુધીર મુળીકની મરાઠી ગઝલનો અનુવાદ

सुधीर मुळीक पोतीको अवाज धरावता युवान मराठी गझलकार. आजे एमनो जन्मदिन पण छे तो भेटरूपे एमनी एक सुंदर गझलनो गुजराती अनुवाद पोस्ट करुं छुं. बधा ज शेर सरस छे पण उर्मिलाना संसारवाळो शेर मारा हृदयमां घर करी गयो छे.

शोधला तर त्यातही सुविचार दिसतो;                 शोधीए तो एमां पण सुविचार देखाय
ज्या दिव्याखाली तुला अंधार दिसतो!                 जे दीवा नीचे तने अंधार देखाय!

धावला नाहीस देवा संकटांना;                            दोडी आव्या नहि प्रभु संकटना टाणे
पण प्रसंगाला तुझा आधार दिसतो.                     पण प्रसंगे आपनो आधार देखाय

राम लक्ष्मण जानकीला पाहिले की                     राम लक्ष्मण जानकीने जोउं त्यारे
उर्मिलेचा मोकळा संसार दिसतो!                        उर्मिलानो मोकळो संसार देखाय!

काय बघ लाडात ग्रह फिरलेत माझे;                  लाडमां केवा फर्या छे मुज ग्रहो जो
लाजली म्हणजे तिचा होकार दिसतो.                लाजवामां एना जो एकरार देखाय

दृष्ट कवितेनेच काढावी तिची मी;                      काव्यथी एनी नजर ऊतारवा दे
खूप कष्टाने असा शृंगार दिसतो.                        बहु जवल्ले एनो आ शृंगार देखाय

चार भिंत्तीना भले मी घर म्हणालो;                  चार भींतोने भले हुं घर कहुं छुं
पण मला घरट्यातही परिवार दिसतो.               पण मने माळामां पण परिवार देखाय

– सुधीर मुळीक                                               –  गुजराती अनुवादः- हेमंत पुणेकर
–

ખિન્ન ખેતર- અનંત ઢવળેની મરાઠી ગઝલનો અનુવાદ

अनंत ढवळे आजना सशक्त मराठी गझलकारोमांना एक. उर्दू गझलना रसिक अने अभ्यासी होवानी साथे साथे उर्दूमां पण गझल लखे छे. एमनो एक गझलसंग्रह “मूक अरण्यातली पानगळ” (मूक अरण्यमांनी पतझड) प्रगट थयेल छे. एमनी “खिन्न खेतर” एवा रदीफनी सुंदर गझलनो अनुवाद कर्यो छे.

पिके वाळलेली ,उभी खिन्न शेते                         सुकाई गयां मोल, ऊभां खिन्न खेतर
स्मशानाहुनी भासती खिन्न शेते                        स्मशानोथी पण भासतां खिन्न खेतर

कितीदातरी सांडले रक्त आम्ही                         घणीवार रेड्युं छे लोही अमे तोय
कितीदातरी वाळली खिन्न शेते                          घणीवार सूकां पड्यां खिन्न खेतर

कडूनिंब बांधावरी अश्रु ढाळे                             दुःखी लीमडो बांध पर अश्रु ढाळे
कशाने अशी जाहली खिन्न शेते                         कया कारणोथी थयां खिन्न खेतर

असे मुक्तता आत्महत्याच ज्याची                      हती मुक्तता आत्महत्या ज जेनी
धन्याची चिता पाहती खिन्न शेते                      धणीनी चिता देखतांं खिन्न खेतर

नवे हात आलेत राबावयाला                            नवा हाथ आव्या छे श्रम करवा त्यारे
पुन्हा जोगवा मागती खिन्न शेते                        फरी जोगवा* मागतां खिन्न खेतर

– अनंत ढवळे                                                    – गुजराती अनुवाद हेमंत पुणेकर

जोगवाः- देवीना नामे मागवामां आवती भिक्षा, देवीनो कृपाप्रसाद

શિશિરની એટલી…

શિશિરની એટલી ઘેરી અસર પડી ગઈ છે
વસંત આવશે એ આશ પણ ખરી ગઈ છે

ભીતર બહારનો સૂનકાર તગતગે છે બસ!
પ્રતીક્ષા આંખનું આંસુ બની થીજી ગઈ છે

જે સાત સાગરો ખૂંદી વળી, ન અટકી એ નાવ
તટે પડીપડી રેતીમાં ઊલટી ગઈ છે

છે મારા શબ્દ અણીદાર, તર્ક બુઠ્ઠા છે
તમારી ચુપકી મને આટલું કહી ગઈ છે

 હું એને યાદ કરીને દુઃખી છું આજે પણ
સુખી થવા જે મને ક્યારની ભૂલી ગઈ છે

– હેમંત પુણેકર

ક્યાં મને દુઃખનો બોજ મારે છે?

ક્યાં મને દુઃખનો બોજ મારે છે?
સુખની વણથંભી ખોજ મારે છે

સાવ ઝાંખા પડી ગયા છે બધા
કોણ ઝગઝગતું ઓજ* મારે છે?

સૂર્ય રોજે સવારે એકલે હાથ
આખી તારકની ફોજ મારે છે

એની હિંસાય સાવ અહિંસક છે
હો અનિવાર્ય તો જ મારે છે

શિવ ચળી જાય, જીવની શું વિસાત?
બાણ જ્યારે મનોજ** મારે છે

આંસુ એવી સિફતથી સંતાડે
સૌને એમ જ એ મોજ મારે છે

મોત શું મારશે મને હેમંત
જિંદગી રોજરોજ મારે છે

– હેમંત પુણેકર

છંદઃ- ગાલગા ગાલગાલ ગાગાગા/ગાલલગા

*ઓજઃ- ઓજસ – શારીરિક તેજસ્વિતા. શુક્રધાતુમાંથી તત્ત્વરૂપે બની કાંતિ ને પ્રભાવરૂપે વિરાજતી શરીરની ધાતુ
**મનોજઃ- કામદેવ
1) એક પૌરાણિક કથા અનુસાર શિવજીને પાર્વતી તરફ આકર્ષિત કરવા કામદેવે બાણ માર્યું. શિવજી એનાથી ચલિત થયા હતા. પોતે આકર્ષિત થઈ ગયા છે આ વાત પ્રત્યે સભાન થતા શિવજી આજુબાજુ જુએ છે અને કામદેવ એમની નજરે પડે છે. એમના ત્રીજા નેત્ર(જ્ઞાનચક્ષુ)ની અગ્નિથી એટલે કે જ્ઞાનાગ્નિથી કામદેવ બળીને ભસ્મ થઈ જાય છે.
2) ઋગ્વેદમાં સંસારરૂપી વૃક્ષ પર બેઠેલા બે પક્ષીઓનો સંદર્ભ છે જેમનું એક અર્થઘટન જીવ અને શિવ એમ પણ કરાય છે. જીવ સંસારરૂપી વૃક્ષનો ભોગ કરે છે અને શિવ માત્ર નિરિક્ષણ કરે છે.

તમસનાં કોચલે પૂર્વે દરાર પડવાની

તમસનાં કોચલે પૂર્વે દરાર પડવાની
વિહગનાં બચ્ચાં શી કુમળી સવાર પડવાની

તું શું રડે છે કે સંચારબંધી લાગુ છે
તને ક્યાં હોંશ છે આમેય બહાર પડવાની

સંબંધ આપણો અકબંધ કહી શકાય ખરો?
સતત ફડક રહી જેમાં દરાર પડવાની

શિખર ત્યજી કદી આવી જુઓ તળેટીમાં
ફિકર નહી રહે તમને લગાર પડવાની!

છે આજકાલ આ ચર્ચા સીમાની પેલેપાર
જો એક મારશો સામેથી ચાર પડવાની!

– હેમંત પુણેકર

છંદઃ- લગાલ ગાલલગા ગાલગાલ ગાગાગા/ગાલલગા

ક્યારેક

ક્યારેક
વૉટ્સઍપ પર
સર્ચ કરું છું તો
તારી પ્રોફાઇલ મળી જાય છે

તને મોકલવા
કંઈક મેસેજ ટાઈપ પણ કરું છું
પણ
ડિલિટ કરી નાખું છું તરત

ક્યાંક એ મેસેજ જોઈને
તું મને અહિંયાય બ્લૉક ન કરી નાંખે
એફબીમાં મને અન-ફ્રેન્ડ કર્યો’તો ને, એમ જ

તારા નાના પ્રોફાઇલ ફોટો પર ક્લિક કરી
એને મોટો કરીને
નીરખી રહું છું થોડી વાર

ને પછી ફટાફટ
બૅક બટન બે ત્રણ વાર દબાવીને
નીકળી જઉં છું
વૉટ્સઍપની બહાર

બસ એ જ દિલાસાને જીવતો રાખવા
કે ભલે આપણે અહીં કનેક્ટેડ ન હોઈએ
ઍટલીસ્ટ,
ડિસ-કનેક્ટેડ નથી!

અને
એવુંય શક્ય છે ને
તું ખોલીને જોઈ લેતી હોય
મારી પ્રોફાઇલ
ક્યારેક!

-હેમંત પુણેકર

घर, गाम स्मरतो, आंख नितारीने सुई गयो – शुभानन चिंचकरनी मराठी गझलनो अनुवाद

घर, गाव आठवून उसासून झोपलो             घर, गाम स्मरतो, आंख नितारीने सुई गयो
अंधार काळजास लपेटून झोपलो               अंधारुं काळजाने लपेटीने सुई गयो

स्वप्ने पुन्हा नवीन उशाजवळ घेतली          स्वप्नो फरी नवीन लीधा ओशिकां नजीक
इच्छा जुन्या मनात उगाळून झोपलो          ईच्छाओ जूनी मनमां लसोटीने सुई गयो

गप्पा करीत भूक कितीवेळ जागली           वातोना बहाने भूख क्यां लग जागती रही
मग मी खिसे उगाच तपासून झोपलो          आम ज पछी हुं खिस्सा तपासीने सुई गयो

एकांत पांघरून कुठे नीज लागते               एकांत ओढवाथी कदी ऊंघ लागे कंई?
मी दुष्ट आठवांस दटावून झोपलो              हुं सघळी दुष्ट यादोने दाटीने सुई गयो

जे थापटायचे, न अता हात राहिले             थाबडता’ता जे हाथ हवे ए नथी रह्या
शहाण्या मुलासमान स्वत:हून झोपलो        हुं डाह्यो डमरो खुदने मनावीने सुई गयो

पोलीस मार देत विचारीत राहिला            पोलीस मार मारतो पूछतो रह्यो बस ए ज
फुटपाथवर कुणास विचारून झोपलो          फुटपाथ पर हुं कोने पूछीने सुई गयो?

जेथून उठवणार कधी ना कुणी मला          ज्यांथी नही उठाडे कदी कोई पण मने
थडग्यात मी अखेर सुखावून झोपलो         अंते कबरनुं सुख ए स्वीकारीने सुई गयो

– शुभानन चिंचकर                                     – अनुवाद. हेमंत पुणेकर

कदमोनी नजीक आव्यो’तो दोडीने फूलोनो रस्तो – वैभव देशमुखनी मराठी गझलनो अनुवाद

मराठीना ओर एक युवा गझलकार वैभव देशमुखनी एक गझलनो अनुवाद एमना जन्मदिने ज पोस्ट करुं छुं. “फूलोनो रस्तो” जेवो रदीफने अनुसरती आ गझल आपने गमशे एवी आशा छे…

पायांशी आला होता धावून फुलांचा रस्ता                 कदमोनी नजीक आव्यो’तो दोडीने फूलोनो रस्तो
वेडात तुझ्या मी आलो टाळून फुलांचा रस्ता            हुं केफमां तारा आव्यो टाळीने फूलोनो रस्तो

चालाया तुझिया सोबत प्रेमाला वेळच नाही             ज्यां चालवा तारी साथे प्रियकरने समय ना मळतो
तू काय मिळविले आहे मिळवून फुलांचा रस्ता         ते मेळव्युं छे शुं कहे ने पामीने फूलोनो रस्तो

बरसून तुझ्या अंगावर पाऊस सुगंधी झाला              वरसीने तुज अंग ऊपर, वरसाद सुगंधी थयो छे
अन् गंध स्वताचा गेला विसरुन फुलांचा रस्ता         ने बेठो स्वयंनी खुश्बु भूलीने फूलोनो रस्तो

या जन्मी ओळख नाही होणार तुझी काट्यांशी         आ जन्मे ओळख तारी नहि थाय कदी कांटा संग
आलीस कपाळा वरती गोंदून फुलांचा रस्ता              लावी छे ललाट ऊपर तुं छापीने फूलोनो रस्तो

ते वेड तुझ्या प्रितीचे ती ओढ तुझ्या भेटीची              ए घेलछा तुज प्रीतीनी, ए तारा मिलननुं खेंचाण
आगीतून चालत आलो समजून फुलांचा रस्ता          हुं आगमां चाली आव्यो समजीने फूलोनो रस्तो

संभाळ स्वताला थोडे हे रडणे थांबव आता                संभाळ जरी पोताने आ रडवुं हवे रोकी ले
जाईल तुझ्या अश्रूंनी वाहून फुलांचा रस्ता                आंसु तुज लई ना जाये ताणीने फूलोनो रस्तो

हाताला देऊन हिसका ते दिवस पळाले मागे             मुज हाथने झटको दईने ए दिवसो भाग्या पाछळ
अन् पायाखालुन गेला निसटून फुलांचा रस्ता           ने पग नीचेथी गयो छे छटकीने फूलोनो रस्तो

– वैभव देशमुख                                                          – अनुवाद हेमंत पुणेकर

ज्यां करे पांपणथी ऊंडा वार तुं – श्रीकृष्ण राऊतनी मराठी गझलनो अनुवाद

सुरेश भट साहेबे मराठीमां साची गझलनी शरूआत करी. एमना काफलामां जे लोको जोडाया एमांना एक गझलकार एटले श्रीकृष्ण राऊत. एमनी एक सरस गझलनो अनुवाद पोस्ट करुं छुं.

पापण्यांनी खोल केले वार तू;             ज्यां करे पांपणथी ऊंडा वार तुं;
सात माझे जन्म केले ठार तू.             सात मारा जन्म मारे ठार तुं.

मोहराया लागता काया तुझी;             महोरवा लागी ज्यां तुज काया सखी
यौवनाचे मानले आभार तू.                माने छे यौवन तणो आभार तुं

ह्या फुलांनी मान खाली घातली;         आ फूलोए शीश झुकावी लीधुं
कोणता केला असा शृंगार तू?              एवो तो शानो करे शृंगार तुं?

सर्व साच्यातून गेलो येथल्या;             सर्व बीबांमां ढळी जोयुं अहीं
जीवनाला दे नवा आकार तू.              जिंदगीने दे नवो आकार तुं.

काल जेव्हा तोल जाऊ लागला;          ज्यारे मारी ओर ढळवा लागे छे
लाजण्याचा घेतला आधार तू.            लाजवानो ले छे बस आधार तुं.

हासुनी तू प्राण माझा घेतला;            प्राण मारा लई लीधा एक स्मितथी
चुंबुनी केले किती सत्कार तू!            ने करे चुंबनथी कंई सत्कार तुं!

– श्रीकृष्ण राउत                              – अनुवाद- हेमंत पुणेकर

श्वास मारो हवे मोकळो लागे छे – सतीश दराडेनी मराठी गझलनो अनुवाद

मराठीना वधु एक युवान गझलकार सतीश दराडेनी एक सुंदर गझलनो भावानुवाद पोस्ट करुं छुं. आशा छे आपने गमशे.

श्वास माझा अता मोकळा वाटतो            श्वास मारो हवे मोकळो लागे छे
हा हवेचा नवा सापळा वाटतो…             आ हवानो नवो कारसो लागे छे…

रंग आताच सांडू नको ना फुला              रंग हमणा ज सौ ढोळी ना दे कळी
देठ थोडा तुझा कोवळा वाटतो…           कोई चूंटी न ले, डर घणो लागे छे…

रोज अंगावरी चांदणे सांडते                   रोज ढोळाय छे अंग पर चांदनी
वेष माझा जरी बावळा वाटतो…            वेश छो मारो बावळ समो लागे छे…

दोन चिमण्यात हे बोलणे चालले            वात बे चकलीओमां आ चाली रही
आज माणूसही कावळा वाटतो…           मानवी पण हवे कागडो लागे छे…

सोडता मी तुझा हात हातातुनी               हाथ तारो हुं छोडी दऊं जे घडी
जन्म माझा मला पांगळा वाटतो…         जन्म मारो मने पांगळो लागे छे…

– सतीश दराडे                                          – अनुवाद – हेमंत पुणेकर