મારું ગઝલપઠન અને એક નવી ગઝલ

મિત્રો,

આંઠેક મહિનાઓના વિરામ બાદ આ પોસ્ટ મૂકું છું.

ડૉ. રઈશ મનીઆરનો ગઝલ સંગ્રહ “આમ લખવું કરાવે અલખની સફર” ૮મી ઑક્ટોબર ૨૦૧૧ ના રોજ વિમોચિત થયો. એ જ કાર્યક્રમમાં ભરતભાઈ વિંઝુડાને મનહરલાલ ચૉક્સી સ્મૃતિ પુરસ્કારથી નવાજવામાં આવ્યા.  કાર્યક્રમનું સંચાલન ડૉ. મુકુલ ચૉક્સીએ કર્યું હતું. અને મુખ્ય મહેમાન તરીકે જ્યેષ્ઠ કવિશ્રી ભગવતીકુમાર શર્મા હાજર હતા.

આ પ્રસંગે યોજાયેલા મુશાયરામાં છ કવિઓએ પોતાની ગઝલો રજૂ કરી, જેમાં મને પણ મારી ગઝલો વાંચવાનો મોકો મળ્યો. આશા છે કે આપને મારું ગઝલપઠન ગમશે.

આ પ્રસંગે એક અપ્રગટ ગઝલ પણ વાંચી હતી એ અહીં રજૂ કરું છું.

મનમાં હજી એક આશ રહી ગઈ
ઓ દુર્દશા, કંઈ કચાશ રહી ગઈ

શું પામવું’તું ભૂલી ગયા સૌ
બેબાકળી એક તલાશ રહી ગઈ

પુસ્તકમાં સુકાયું પુષ્પ તો પણ
યાદોમાં હજી કુમાશ રહી ગઈ

આંસુ તો લૂછાય, કેમ લૂછવી
આ સ્મિતમાં જે ફિકાશ રહી ગઈ

છંદોવિધાન: ગા ગાલલગા લગાલગા ગા

આ મુશાયરામાં મેં વાંચેલી અન્ય ગઝલો આપ અહીં વાંચી શકો છોઃ

પ્રથમ સૂર્ય પાસે…
ઊપડતી જીભ અટકે છે…
એમ થોડો લગાવ રાખે છે…
ડર ન હેમંત રીત બદલવામાં…
પ્રણયભીની યાદો લહર…

– હેમંત પુણેકર